Over ons
Ayan Mohamud Yusuf - Voorzitter
Mijn persoonlijk verhaal
Ik ben van Somalische afkomst en ben in 1991 zelf op de vlucht gegaan voor de burgeroorlog. Wij behoorden tot de eerste stroom vluchtelingen die in Dadaab toekwamen. Ik weet nog altijd heel goed hoe het voelde om een onschuldig kind te zijn dat niet wist wat er aan de hand was, waarom we moesten vluchten en waarom dat allemaal gebeurde. Als kind is het heel moeilijk om de situatie te begrijpen, waarom er geen toekomst voor je mogelijk is in je vaderland, de plek waar je toch al zo lang hebt gewoond.
Waarom ik Marodi heb opgericht
Daar verder leven was onmogelijk; familie die in je aanwezigheid sterft, in volle angst wakker worden, je afvragen wanneer het jouw beurt is en waarom niemand je helpt.
Als ik naar de beelden kijk die nu in de verschillende media verschijnen, dan denk ik weer terug aan die tijd.
Die arme moeders zitten daar hulpeloos naar hun kinderen te kijken, ze zien ze één voor één sterven. De vaders zijn buiten hulp aan het zoeken en als ze uiteindelijk terug komen, zien ze hun vrouw die ontroostbaar is, omdat ze naast het dode lichaam van haar eigen kind zit.
Als ik kijk naar de foto’s van de kinderen, hun hopeloze, radeloze moeders en vaders, dan weet ik waarom ik deze actie wil beginnen.
Indien u meer informatie wenst omtrend mijn persoonlijke achtergrond, klikt u op een van onderstaande links.
"Op zoek naar vaste grond"
Marodi wordt vertegenwoordigd door:
- Ayan Mohamud Yusuf, Voorzitter
- Dirk Boeykens, Bestuurder
- Margotte Bourgois, Bestuurder
Waarvoor staat Marodi VZW?
De impact van een broer(tje) of zus(je) voor je neus te zien sterven, valt niet te onderschatten.
Wellicht denken ze: “Wanneer gaat het mijn beurt zijn?”. Laten we eerlijk zijn, dit wens je jouw ergste vijand niet toe.
We denken dat het onmogelijk is om zoveel mensen te kunnen helpen, dat het maar een druppel is op een hete plaat. Misschien klopt dit wel, maar als we nergens beginnen en onze ogen dicht doen dan sterven er meer mensen als Antwerpen stad groot is. We kunnen “kleinschalig” beginnen en ervoor zorgen dat dit gaat groeien en groeien.
We hebben jullie steun nodig
Zonder jullie hulp ben ik als “eenmanspersoon” ook niet veel en daarom vraag ik jullie steun voor de Marodi vzw. Zo kunnen we de kinderen helpen en hen een betere en mooiere toekomst geven. We kunnen hen een doel geven in het leven, hen laten studeren, zodat ze iemand kunnen worden. Om dit voor hen allemaal te realiseren moet er eten, drinken, vitamines en medicijnen komen. Een plek waar kinderen naar hartelust kunnen spelen en ravotten. Er moeten schoenen en kleding komen. Ze spelen op zand dat 40°C warm is dus je kan je een beeld vormen van hun voeten.
Denk maar aan jezelf hoe het voelt als je op vakantie bent in een warm land en naar de zee wilt lopen door het warme zand…
Amper 1/3 van de kinderen kan naar school gaan
Natuurlijk hebben die kinderen eten, drinken en medicijnen nodig, maar we mogen ook niet vergeten dat ze behoefte hebben aan educatie om hun verdere leven op te bouwen en hopelijk een menswaardig leven te krijgen, zoals wij deze ook voor onze kinderen wensen. Er wordt momenteel slechts voor 1/3 van de kinderen een opleiding aangeboden. De meeste kinderen willen iets leren, willen hun toekomst veranderen, alleen krijgen ze er de kans bijna niet voor. Zonde toch? Wij kunnen hier iets aan doen, dit is ons doel en samen kunnen wij dit waar maken.
Laten we de cirkel doorbreken!
Uiteindelijk heeft Marodi vzw slechts één enkel doel voor ogen: te realiseren dat ze op hun eigen benen kunnen staan, dat ze hun eigen voorzieningen kunnen genereren. De vicieuze cirkel moet doorbroken worden, alleen dan kan het land vooruit gaan. Daarom reken ik op jullie hulp!
Er zijn zoveel dingen die we zouden kunnen veranderen door een kleine inspanning. Iets doen voor de toekomst is niet zo gemakkelijk, maar als we onze energie en kracht in de kinderen steken kunnen we hen helpen om zelfstandig te worden. Dit kunnen we door hen goed onderwijs te geven, hen te leren wat goed en wat slecht is, dat ze elkaar moeten helpen, dat ze moeten zorgen voor elkaar, enz. Deze kinderen zijn de toekomst.
Moeders en vaders die al in Somalië gestudeerd hebben, kunnen een leidende rol opnemen en hun kinderen ook helpen om te studeren. Ze kunnen hen huiswerk geven, zodat ze niet de hele dag niks doen en rondhangen, en hen leren dat ze niet mogen opgeven.
Iedereen weet dat ze momenteel eten, drinken en medicijnen nodig hebben. Natuurlijk is dit noodzakelijk, maar wat als deze voedselstroom stopt, wat als de aandacht in de media verslapt, wat als de hulporganisaties niet meer zo aanwezig zullen zijn….
De mensen in het kamp moeten nog steeds verder kunnen leven erna, zelf leren werken, zodat ze op hun eigen benen kunnen staan. Dat ze hun toekomst zelf kunnen uitbouwen en zelfvoorzienend worden, is ons doel.